24 Şubat 2015

Yangın

Herşey yanmış kül olmuş. İnek yemiş yazdıklarımı, fotoğraflarımı. Dağa kaçmış inek, dağ yanmış, inek yanmış, kağıtlar yanmış. Kül olmuşlar.

Arkamda, doğduğum ülkede benden kalan son izler de yok olmuş. Kül olmuş.

Kemikleşmiş depresyon. Eskilerle tıka basa dolu rüyalara uyumak gönülsüzce. Ama kahretsin, uyanmak hep sonra.

Bazen oturduğum yerde kendime dalarım, derinlere, kuytulara. Çok derinlere. İsimsizleştirdiğim yüzler, gülümsemeler, sevişmeler.

Yüreğimin tam ortasına koca bir taş düşmüş. Kanımda bilmediğim ve tanımadığım elementler. Bir hücreden bir diğerine unutulası anıları taşıyıp duruyor.

Yaklaşan gecenin telaşı, tek gözüme düşüverin gözyaşı.

Sessizlik, sensizlik, yokluk ve hiçlik.